Entradas

Mostrando entradas de septiembre, 2017

ILUSIÓN

Sabía que esto podía pasar, simplemente preferí ignorarlo. Me gustaba la idea de empezar un nuevo curso en un lugar tan diferente. Quería formar parte de un grupo de personas afines a mi que por fin me sacarán de esta esquina de marginada social de la que siempre me ha costado salir. Quería formar parte de algo; me había ilusionado con la idea de poder explicarle a alguien lo que estaba aprendiendo en clase, ya que son cosas que me fascinan y que me gustaba compartir. Quería despertarme temprano y perderme por los pasillos e ir a la cafetería a por un café con mucha leche y azúcar. Y sabía que podía quedarme sin placas pero preferí seguir con la mentira, ya que si parecía real tal vez se cumplía. Cuando he ido al bosque a poner en orden mis ideas después de saber que estaba fuera he visto que realmente no sabía cómo me sentía. No sabía si estaba contenta o enfurecida. Supongo que un poco de ambas. Tomarme un año había estado mi idea principal durante mucho tiempo, lo tenía todo pe

RIZOS DORADOS

Era una princesita de cabellos rubios y rizados; siempre iba en camisón cuando no habían que salir de la casa y le encantaba el mar que chocaba contra las rocas que tenían a pocos metros de la casa de verano. Era una ninfa de pálida y pecosa piel con ojos verdes cual esmeralda. A la niña le gustaban tanto las olas e ignoraba tanto su peligro que no vio el problema en acercarse más de lo que sus padres le habían dejado nunca por su pequeño y delicado cuerpo de hada aún por formar. Sus pies aún no eran lo más poderosos que podrían ser para sostenerse con fuerza en la arena, y su peso era ligero, demasiado aún para aquel peligroso viento que despertaba a ciertas horas de la tarde. Pero lxs niñxs ignoran el peligro porque no ven peligro alguno en el poder de la naturaleza. Y metió sus pequeños pies de niña de siete años en el agua. Río por el frío de su roce, y siguió avanzando hasta cubrir parta de su cuerpo en el agua cristalina. Río y jugó con las pequeñas olas que la movían sin ell

EL AMOR DA MIEDOS CURABLES

Tengo miedo. O miedoS, en plural. Tengo miedo de que no funcione, ya que es demasiado genial para que no lo haga. Me siento tan feliz a tu lado que me asusta perderte más que cualquier otra cosa en el mundo. Me asusta pensar en el pasado, recordarlo, no con nostalgia ni pena ni añoranza, sino, simplemente, recordarlo. Me asusta porque no se si es lo normal, o de tantos miedos que tengo ya empiezo a ver cosas extrañas donde solo hay pensamientos comunes. Tengo miedo de la grandaria de este amor que siento por ti, es tan grande que temo tener el corazón aún pequeño para abarcarlo todo. Pero quiero agrandarlo, quiero hacerlo infinito a este corazón mío y recibir y dar amor con la libertad y facilidad con la que un pájaro surca el cielo en busca de aire cálido. Tengo miedos... Soy un desastre, un caos, un puzzle al cual le faltan piezas y una muñeca llena de rajones que aún está en busca del hilo que la cosa y la deje, sino como nueva, operativa y con capacidad de sentir correctamente.

UN "TE QUIERO" TUYO

Me relamo los labios buscando el sabor de los tuyos cuando nos separamos; ese sabor tan tuyo, tan nuestro que nos hace nosotrxs; y te echo de menos con solo decir "adiós". Mi boca necesita tocarte, saber que es tuya. Mis brazos desean abrazarte con cada movimiento de hombros que haces, y tu pecho me guarda cual manta en invierno. Ya no es el simple añorar de tus besos, no es que me guste el sabor de tu boca o la textura de tus labios; es el amor por tus miradas llenas de sensual ternura y amor; es por tus cosas, por lo que me dices cuando me dices que soy preciosa; cuando me dices que eres mío sin llegar a la posesión pero que me amas con cada trozo de tu alma. Es por todo lo que ha pasado nuestra historia para llegar hasta aquí. Es por todo y mucho más. Te pregunte que era más importante: ¿Una promesa o un te quiero? Me miraste receloso, contemplando las opciones. "Una promesa es importante. Pero un te quiero tuyo es muy importante" dijiste.  T

I ENCARA

I encara espero la fam, el desig, la por. Encara espero que tot sigui un somni i que desperti i que sigui igual que ahir però millor que demà. I et miro i penso en totes aquelles coses que podria fer, que podria dir, podria pensar; i que tu ja has fet, ja has dit i ja has pensat. Encara estic esperant l'oportunitat perfecta per fer-me gran, però vull seguir sent una nena. Vull els meus peus als basalts quan plou; vull ballar a la cuina amb tothom que vulgui ballar amb mi; vull riure com riuen els nens quan descobreixen que poden moure les mans i els peus al seu gust; vull ser el cel... vull ser el cel i enamorar-me de la lluna, del mar, del sol. Vull ser una gata; una gata salvatge que no li temí als llamps, perquè el Sol tem a la pluja amb por que s'apagui la seva llum. Vull ser un camí. Un camí que mai acabi perquè d'això es tracta la vida: que mai acaba; sempre torna a començar en algun punt, d'alguna manera, amb algú... a soles. I vull seguir el camí pe

SUERTE

Me siento como aquel primer día de instituto; solo que ahora es más grande, más importante, más resonante. Me siento nerviosa, sudo y me pregunto con que tipo de gente me voy a encontrar. Rezo por poder seguir y por hacerlo bien, por llevarme bien, por ser feliz. Todo saldra bien. Todo saldra bien. Suerte.

EL A. M. O. R.

El amor es A drenalina, dopa M ina, ser O tonina y vasop R esina. AMOR . Pierde el control.

UTOPÍA

He estado pensando en la perfección y en la idealización últimamente. He estado pensando en mi cuerpo, en lo hermoso que es cuando se trata con amor y en mi mente cuando se deja libre. Y he estado pensando en la palabra utopía . Utopía se refiere a un lugar idílico, por lo que inexistente. Utopía: un lugar perfecto donde dejar pasar el tiempo. Dicen que no existe... bueno... será que aún no lo hemos visto. Utopía pues quiero que sea mi cuerpo y mí mete: lugar perfecto para mi, y con cada día me convenzo de ello. Vivir en utopía... o SER utopía.  (he is also a utopia) 

SIMBIOSIS

Hoy mientras nos besábamos he pensado: "Este chico es el regalo de la vida para mí". Pero después me he dicho a mi misma que el reglo de la vida es la misma Vida. Y he seguido pensado, y he sonreído; si la vida es un regalo entonces él es lazo a dicho regalo. Es el lazo más bonito de todos. Simbiosis, según wikipedia, es la "interacción biológica a la relación estrecha y persistente entre organismos de diferentes especies". Si yo tuviera que definirlo lo haría diciendo que es la relación entre seres vivos; el apoyo y el amor que nos damos para afrontar tiempos de mal y tiempos de bien. Es una definición muy lejana a la original, y nada tiene que ver con la ciencia, pero las palabras pueden tomar la forma que tu le quieras dar, y yo quiero darle amor a todas ellas.