Entradas

Mostrando entradas de diciembre, 2017

DE PIEL A PIEL

De piel para dentro y de piel para fuera , ese es el dicho.    De piel para dentro soy cielo; colores escogidos para decorar los mares y tu piel, tan oliva y tan mía. De piel para dentro soy mar; oleadas salvajes que no dejan descansar. Soy océano y peces y tiburón ciego por la sed. De piel para dentro soy caos sin orden y animal manso que solo quiere bailar. De piel para dentro soy el universo hecho mujer; hecho violín en este campo de música sin componer. De piel para dentro soy montañas que no sé pueden escalar; soy risas que callan y odio mal visto por los demás. De piel para dentro soy el mal, el bien, el silencio. De piel para dentro soy la tormenta. De piel para fuera… soy todo lo que quiero que veas; soy todo lo que te atreves a buscar y todo lo que te interesa saber. De piel para dentro soy  a m o r  y de piel para fuera soy  r o m a. Un placer.

EL SUEÑO DETRÁS DE MIS OJOS

Me mantengo en pie pero tiendo al tambaleo entre sueño y sueño. Me despierto con dificultad si se que no te despertaras a mi lado, si sé que mis desayunos no estarán partidos en dos ni que habrá grumos de pan en el sofá. Me mantengo en pie pero mis ojos se abstienen al sol; te quieren un rato más aquí dentro, en mi ombligo, respirándote y viéndote crecer. Y cuando digo ombligo digo corazón y cuando digo corazón me refiero al alma. Tu alma y mi alma juntas un rato o un rato eterno en este banco de madera pintada que se me olvido sacar a secar. Me mantengo en pie. Me mantengo aquí, quieta y pensando en ti, en todo y en nada; en lo que puedo ser y en lo que será cuando abra los ojos del todo; cuando la luz se atreva a traspasar esta barrera hecha con pintura de pestañas de un día atrás. Me mantengo en este sueño que una vez fue y me quedo meditando en esta cama tan vacía y tan fría que ahora solo me arropa a mí. Me mantengo y te veo, ahí escondido en aquel sueño detrás d

ETS

Ets. Mai has deixat de ser. Ets i et renoves com les flors a la primavera, amb l'única diferència que tu, com a mortal incansable per saber, et renoves constantment. Ets. Ets com una melodia guiada per un piano de cua; ets com un badall al matins, com la calor, sempre sorprenent. Ets. Ets com aquella parella d'ocells que volen junts però se saben trobar a faltar. Ets com aquell riu que dóna al mar; com aquell vaixell que dóna a port; com aquella muntanya que ens veu ballar. Ets. Mai has deixat de ser. Ets tan simple com la pluja i a vegades crec haver-me confós de paradís quan no et veig. Ets. Ets totes aquelles coses que s'amaguen de la por, que lluiten per la llum. Ets. Ets paraules refugiades al meu cor; ets poesia saturada als meus pulmons de cotó. Ets. Ets. Ets. Ets. Ets. Ets. Ets. Ets. Mai has deixat de ser. Ets com un estel a l'infinit d'aquest cel tan llunyà, tan proper. Ets com l'oceà dels meus ulls quan he perdut la fe. Ets com

MÍA TIERRA

Tierra, de esa que baila, de esa que reza, de esa que llora cuando te la apartas de entre los dedos. Escucho a la Tierra, te escucho a ti querida amiga del pasado, y me desvanezco. Escucho a la Tierra y no puedo evitar pensarte; pensar en lo lejos que estas, en lo cerca que estoy.  Te escucho y solo puedo pensar en que en algún momento te pertenecí y que sería   inútil dejar de hacerlo. Tierra escúchame: Espacio el de tus ojos perdidos en esta árida tierra congelada por el miedo de cientos de años haciendo de mendigx. Tierra óyeme: Te desvaneces con el chasquido de mis dedos. Te echo de menos. Aleatorios pensamientos de cómo salvarte. Y sigo aquí, echándote de menos aún que te toco con los pies. Sigo aquí, y te sigo perdiendo. Te perdemos todxs. ¡Ay Tierra! Qué lejos has quedado de la idea del principio. ¡Ay Tierra! Qué bella eres cuando los pájaros te vuelan. Tierra, escúchame; me dejo llevar por tu aurora y seré tuya de esa manera tan persona

DECIRTE

Decirte que t e quiero y que tu contestes "y yo" antes de colgar el teléfono es sin duda el m e jor circulo vicioso de todas las adiciones.  Me sorprendo a mi misma cr e ando una sonrisa cuando veo que llamas; y contesto con esa sutileza de "ojalá estuvieras aquí", que deja de ser sutil cuando tu también has bañado tu voz con ese "ojalá". Te veo en todas partes y te pienso todo el rato; no puedo evitarlo ni hacer más poesía con cosas tan simples como la pureza de amarte. Y al mismo tiempo q uiero hacerte poesía por todo el c u erpo; bañarte en palabras bonitas y que me expliques, como si fuera una historia o lo leyeras de algún libro de rimas, que es lo que te enamoró de mi y que es lo que te sigue enamorando. Quiero que nuestros ojos se sigan alimentando de nuestro deseo y que cada vez que roces mi p i el sienta un rayo abriéndose camino. Q u iero beberte y aspirar tu colonia que cada mañana te pones antes de irte. Quiero seguir haciendo locuras cont

QUÉ BONITA ERES BARCELONA

Qué bonita eres Barcelona cuando es de madrugada y pareces la noche. Qué bonita eres Barcelona cuando te sumerges en el profundo silencio de las personas adormiladas que preferirían seguir durmiendo en vez de levantarse esta fría mañana.  Qué bonita eres… así, recién bañada por la humedad del rocío; así, con pocas farolas encendidas y todos los autobuses circulando; así, con las calles que dejan ver sus flores y la gente nocturna despertándose de la embriaguez. Qué bonita eres Barcelona que puedes ser múltiples canciones de mi lista de reproducciones; que bonita eres que el Sol no te ha despertado todavía y rebuscas entre tu cama el tiempo para seguir dormida. Pero el Sol es más puntual que tu y te deja acostarte tarde a veces pero no te deja vaguear.  El Sol es más sabio que tu bella Barcelona, y aún queriéndote contemplar pulcra, necesitas luz para despertarlos a todos; para despertarme a mí.

ACERCATE

Nuestras piernas se tocan y se entrelazan para nunca perdernos entre las mantas. Mis pies fríos se hacen uno con los tuyos y nos hacemos calor mutuo. Y así dormimos; abrazadxs o sin abrazar pero siempre con alguna parte de nuestro cuerpo haciéndonos de refugio. Y así dormimos, soñandonos y dandones presencia. Y cada mañana cuando despiertas me quieres abrazar y me dices buenos días. Me dices que me amas y a mi se me desace el corazón a pesar del frío de invierno.  Acercate cariño, que no te quiero soltar. 

TE QUIERO LIBRE

Te quiero libre.  Libre de esa manera tan fácil y tan difícil; libre del modo que no tengas que dar explicaciones ni responder preguntas evidentes que llevan arrastrándote desde hace demasiadas vidas. Con las que llevas luchando demasiadas mañanas. Te quiero libre sin condiciones, sin cadenas, sin prejuicios ni críticas. Te quiero de esa manera tan tuya que hace que todxs bailemos al ritmo de este compas invisible que esta tan lleno de melodías que nunca se ponen en orden. Te quiero libre para que hoy te despierte con ganas de levantarte mañana. Te quiero libre con esa sonrisa que ha aprendido a luchar contra miles de demonios armados,   y con esa risa, residente en la punta de los dedos, hagas estremecer al mundo entero. Te quiero libre para que quieras amar y para que quieras ser amada. Te quiero libre porque no existe otra manera de vivir esta vida que hemos escogido. Te quiero libre; sin posesión, sin obsesión,   sin heridas. Y si hay heridas habrá que aprender a